Pasek boczny artykułu

Download
PDF Artykuł
Statistic
Read Counter : 436 Download : 838

Treść głównego artykułu

Abstrakt

Nauczanie indywidualne jest szczególną formą nauczania umożliwiającą uczniom mającym problemy zdrowotne kontynuację nauki. Ze względu na swoje cechy, umiejscawiam je między dwoma pojęciami: edukacji alternatywnej i edukacji tradycyjnej, ponieważ z obu tych pojęć czerpie ono pewne cechy. Dlatego poszukując odpowiedniego terminu charakteryzującego tą formę nauczania używam określenia „nauczanie nietradycyjne”, co wiąże się w z pewnymi konsekwencjami, jednak daje mi możliwość analizowania szerszego kontekstu dla nauczania indywidualnego, jak np.: dostępności do edukacji, napięć związanych z włączeniem i wyłączeniem społecznym ucznia objętego nauczaniem indywidualnym, uwzględnienia roli rodziny w nauczaniu indywidualnym, czy miejsca i przestrzeni nauczania indywidualnego. W kontekście moich badań nietradycyjność tej formy nauczania konstruują: nietradycyjny uczeń, nietradycyjny nauczyciel oraz nietradycyjna sytuacja edukacyjna.

Słowa kluczowe

nauczanie indywidualne nauczanie nietradycyjne nauczanie alternatywne nauczanie tradycyjne

Szczegóły artykułu

Licencja

Osoba publikująca wyraża zgodę na udostępnianie utworu przez Dolnośląską Szkołę Wyższą na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe, której pełny tekst dostępny jest na stronie internetowej: https://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0/legalcode

Osoba zgłaszająca upoważniona przez pozostałych współautorów do ich reprezentowania (autor korespondencyjny) zgłoszonego „utworu” oświadcza, że przysługują mu/jej autorskie prawa do utworu, które nie są ograniczone w zakresie objętym niniejszym oświadczeniem.

Utwór jest dziełem oryginalnym i nie narusza praw autorskich innych osób, ani nie jest ograniczony prawami na rzecz osób trzecich.

Utwór nie był wcześniej publikowany pod tym samym lub innym tytułem, nie stanowi również części innej publikacji. Utwór nie jest obecnie przedmiotem postępowania w innym wydawnictwie.

Osoba zgłaszająca utwór do publikacji w czasopiśmie „Forum Oświatowe” i tym samym potwierdza, że:

  1. Utwór został przygotowany zgodnie z zasadami edytorskimi obowiązującymi w czasopiśmie.
  2. Utwór zawiera informacje o źródłach finansowania badań, które stanowiły podstawę jego opracowania.
  3. Wyraża zgodę na przekazanie utworu do podwójnej recenzji, na podstawie której redakcja podejmie decyzję o przyjęciu lub odrzuceniu utworu do publikacji.
  4. Wyraża zgodę na dokonanie przez redakcję koniecznych zmian utworu wynikających z opracowania redakcyjnego.
  5. Zobowiązuje się do niezwłocznego dokonania korekty autorskiej utworu, po jego akceptacji przez redakcję. Niedokonanie korekty autorskiej w terminie 14 dni od daty otrzymania materiałów, traktowane będzie za zgodę na wydanie utworu w postaci przekazanej do korekty.

Osoba zgłaszająca udziela Dolnośląskiej Szkole Wyższej nieodpłatnej, nieograniczonej terytorialnie i czasowo nieodpłatnej licencji niewyłącznej na korzystanie z utworu pod warunkiem jego przyjęcia do opublikowania w czasopiśmie „Forum Oświatowe”, na następujących polach eksploatacji:

  1. Utrwalanie, zwielokrotnianie i wytwarzanie egzemplarzy utworu techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową i zapisu elektronicznego.
  2. Obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono: wprowadzanie do obrotu, sprzedaż, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy, publiczne wystawienie, wyświetlenie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym, również w sieci Internet.
  3. Włączenie utworu w skład utworu zbiorowego.
  4. Tłumaczenia na inne języki i rozpowszechniania tych tłumaczeń.

 

Publikujemy zgodnie z zaleceniami The Committee on Publication Ethics (COPE), w wolnym dostępie na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe.

Jak cytować
Hawrylewicz-Kowalska, P. (2018). Nauczanie indywidualne –między tradycją a alternatywą. Poszukiwanie pola badawczego. Forum Oświatowe, 30(1(59), 179-191. Pobrano z https://forumoswiatowe.pl/index.php/czasopismo/article/view/495

Referencje

  1. Anannikova, L. (2014, listopada). Na pomoc dzieciom z nauczaniem indywidualnym. Resort edukacji izoluje dzieci chore od reszty klasy. Gazeta Wyborcza. Pobrano z http://wyborcza.pl/1,76842,16979457,Na_pomoc_dzieciom_z_nauczaniem_indywidualnym__Resort.html
  2. Bocheńska, K. (2005). Nauczanie indywidualne - potrzeba czy wymysł? Edukacja i Dialog, (8), 53–57.
  3. Finnegan, F., Fleming, T., Kurantowicz, E., & Nizińska, A. (2011). Uczenie się i uznanie. Doświadczenia studentów i badaczy w projekcie RANLHE. Teraźniejszość - Człowiek - Edukacja, (1 (53)), 7–18.
  4. Fotyga, M. (2013). Oczekiwania uczniów objetych nauczaniem indywidualnym wobec nauczyciela. W J. Krukowski & A. Włoch (Red.), Szkoła twórcza w odtwórczym świecie. Kraków: WN Wydziału Pedagogicznego Uniwersytetu Pedagogicznego.
  5. Gołębniak, B. D. (2003). Szkoła-kształcenie-nauczyciel. W Z. Kwieciński & B. Śliwerski (Red.), Pedagogika. Podręcznik akademicki (T. 2). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN SA.
  6. Gołygowska, W. (2003). Szkoła tylko dla uczniów zdrowych? Nowa Szkoła, (7), 13–14.
  7. Góra, J. (2007, listopad 29). Resort edukacji dyskryminuje dzieci przewlekle chore. Gazeta Prawna. Pobrano z http://praca.gazetaprawna.pl/artykuly/3464,resort-edukacji-dyskryminuje-dzieci-przewlekle-chore.html
  8. Grabowska, M., Tomaszek, B., & Wrotna, B. (2004). Dać szansę. Remedium, (6), 20–21.
  9. Hejnicka-Bezwińska, T. (2003). Pedagogika pozytywistyczna. W Z. Kwieciński & B. Śliwerski (Red.), Pedagogika. Podręcznik akademicki (T. 1, ss. 196–219). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN SA.
  10. Kamińska, M. (2006). Istnieje przecież nauczanie indywidualne. Szkoła Specjalna 2, (1-2), 10.
  11. Kasica, E. (1991). Zajęcia korekcyjne w nauczaniu indywidalnym dziecka upośledzonego umysłowo. Szkoła Specjalna 2, (2-3), 118–122.
  12. Krztoń, A. (2005). Nauczanie indywidualne a paragrafy. Edukacja i Dialog, (8), 58–61.
  13. Kurantowicz, E., Nizińska, A., & Ligus, R. (2010). Zmieniająca się kultura szkoły wyższej wobec potrzeb studentów „nietradycyjnych” : doświadczenia badawcze z europejskiego projektu PRILHE 2004-2006 r. W Proces boloński : ideologia i praktyka edukacyjna (ss. 191–204). Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego.
  14. Makaruk, P. (2003). Szczególne formy nauczania. Nowe w Szkole, (9), 24.
  15. Mroczyk, D. (1995). W kierunku optymalnego modelu nauczania indywidualnego. W M. Jakowicka (Red.) (ss. 227–233). Zielona Góra: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Pedagogicznej im. Tadeusza Kotarbińskiego w Zielonej Górze.
  16. Nowak, J. (2007). Nauczyciel – mentor czy facylitator? W E. Sałata & S. Ośko (Red.), Współczesne problemy pedeutologii i edukacji (ss. 54–58). Radom: Wydawnictwo Instytutu Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy.
  17. Pasztelańska, J. (2016, wrzesień 9). Dyskryminacja dzieci z wirusem HIV to codzienność. Gazeta Prawna. Pobrano z http://serwisy.gazetaprawna.pl/zdrowie/artykuly/974550,dzieci-z-wirusem-hiv-napietnowane.html
  18. Pawłowski, J., Markiewicz, M., & Kireńko, J. (1989). Uwagi na temat nauczania indywidualnego dzieci upośledzonych umysłowo w stopniu lekkim. Szkoła Specjalna, (4), 278–282.
  19. Popławska, W. (1986). Szansa, której nie wolno zaprzepaścić. Szkołą Specjalna.
  20. Raczkowska, M. (2015, kwiecień 15). Długotrwale chory uczeń ma prawo do indywidualnego nauczania. Gazeta Prawna. Pobrano z http://serwisy.gazetaprawna.pl/edukacja/artykuly/865384,dlugotrwale-chory-uczen-ma-prawo-do-indywidualnego-nauczania.html
  21. Rawa, D. (1983). Co należy rozumieć przez nauczanie indywidualne dzieci upośledzonych umysłowo. Szkoła Specjalna, ss. 289 – 294.
  22. Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 28 sierpnia 2014 r. w sprawie indywidualnego obowiązkowego rocznego przygotowania przedszkolnego dzieci i indywidualnego nauczania dzieci i młodzieży. (2014). Dziennik Ustaw.
  23. Rudnicki, P. (2016). Pedagogie małych działań. Wrocław: Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej.
  24. Rzędowska, A. (2007). Szkolni „indywidualiści”. Wszystko dla Szkoły, (3).
  25. Siedlecka - Nowak, W. (1983). Nauczanie indywidualne dzieci kalekich i przewlekle chorych. Szkoła Specjalna, (1), 38–43.
  26. Szymborska – Karacz, P. (b.d.). Nauczanie indywidualne – dla dobra szkoły czy ucznia? Pobrano z http://www.siedemliter.pl/artykuly/nauczanie-indywidualne-dla-dobra-ucznia-czy-szkoly,52, dostęp online:
  27. Wielkowiejska - Comi, I. (2003). Nauczanie indywidualne. Remedium, (6), 12.
  28. Wittenberg, A. (2015, marzec 24). Niepełnosprawni: Zamiast edukacyjnego jest system izolujący. Gazeta Prawna. Pobrano z http://serwisy.gazetaprawna.pl/edukacja/artykuly/861204,niepelnosprawni-zamiast-edukacyjnego-jest-system-izolujacy.html
  29. Wołoszyn, S. (2003). Wykształcenie i kultura umysłowa w epoce renesansu. W Z. Kwieciński & B. Śliwerski (Red.), Pedagogika. Podręcznik akademicki (T. 1, ss. 104–114). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN SA.
  30. Won ze szkoły! (2003, marzec 14). Gazeta Wyborcza, ss. 20–21.