Treść głównego artykułu

Abstrakt

Podstawowym zadaniem tego tekstu jest rekonstrukcja doktryn ekonomicznych, obecnych w Instytucie Paula Freirego, szeroko znanym z promowania i wdrażania pedagogiki emancypacyjnej w świecie. Badacze związani z krytyczną filozofią edukacji Freirego pokonują charakterystyczny dla krytycznej teorii edukacji impas poprzez udaną próbę opracowania alternatywnych rozwiązań gospodarczych, zamiast prostego rozwijania niekończącej się krytyki kapitalistycznej praktyki społecznej. Artykuł zawiera omówienie założeń pozytywnego programu ekonomicznego freirystów, ze szczególnym uwzględnieniem Solidarnej Ekonomii Ludowej oraz inkluzywnych polityk publicznych.

Słowa kluczowe

Paulo Freire pedagogy of emancipation people’s economy of solidarity social policy neoliberalism capitalism Paulo Freire pedagogika emancypacyjna solidarna ekonomia ludowa polityka społeczna neoliberalizm kapitalizm

Szczegóły artykułu

Biogram autora

Piotr Stańczyk - Uniwersytet Gdański, Wydział Nauk Społecznych

Adiunkt w Zakładzie Filozofii Wychowania i Studiów Kulturowych w Instytucie Pedagogiki WNS UG. W 2006 roku broni rozprawę doktorską pt. Przemoc i emancypacja. Ambiwalencja funkcji studiów zaocznych na Uniwersyteci Gdańskim. Później jego zainteresowania wiążą się z relacjami między edukacją a ekonomią. W 2013 roku publikuje książkę pt. Człowiek, wychowanie i praca w kapitalizmie. W stronę krytycznej pedagogiki pracy, która jest próbą aplikacji krytycznej teorii edukacji do pedagogiki pracy. Zainteresowanie teorią krytyczną edukacji wyewoluowało w stronę pedagogiki emancypacyjnej ze szczególnym uwzględnieniem filozofii edukacji Paulo Freire, jak i aktualnych prac badaczy z kręgu luzofońskiego.
Jak cytować
Stańczyk, P. (2016). Ekonomia dla emancypacji: doktryny gospodarcze w Instytucie Paula Freirego. Forum Oświatowe, 28(1(55), 55–76. Pobrano z https://forumoswiatowe.pl/index.php/czasopismo/article/view/402

Referencje

  1. Barański, S. (2014). Bolsa Família: brazylijski program walki z ubóstwem w doświadczeniu jego beneficjentów. Kultura i Społeczeństwo, 58(4), 151–169.
  2. Dowbor, L. (2001a). A Reprodução Social (vol. 1). São Paulo. Maszynopis. Pobrane 1 marca 2016 z: http://dowbor.org/01repsoc1.doc
  3. Dowbor, L. (2001b). A Reprodução Social (vol. 2). São Paulo. Maszynopis. Pobrane 1 marca 2016, z: http://dowbor.org/01repsoc2.doc
  4. Dowbor, L. (2001c). A Reprodução Social (vol. 3). São Paulo. Maszynopis. Pobrane 1 marca 2016, z: http://dowbor.org/01repsoc3.doc
  5. Dowbor, L. (2003). O que é capital. São Paulo. Maszynopis. Pobrane 1 marca 2016, z: http://dowbor.org/03quecap.doc
  6. Dowbor, L. (2004). Rozbita mozaika: (ekonomia poza równaniami). Warszawa. Maszynopis. Pobrane 1 marca 2016, z: http://dowbor.org/blog/wp-content/uploads/2012/06/04-mozaika-revisado-ago-2012.doc
  7. Dowbor, L. (2005). Políticas nacionais de apoio ao desenvolvimento local: empreendedorismo local e tecnologias sociais. Revista de Administração Pública, 39(2), 187–205. Pobrane z: http://bibliotecadigital.fgv.br/ojs/index.php/rap/article/view/6566
  8. Dowbor, L. (2007). O passo seguinte: Do apoio aos pobres à inclusão produtiva. Nueva Sociedad. Pobrane z: http://nuso.org/articulo/o-passo-seguinte-do-apoio-aos-pobres-a-inclusao-produtiva/
  9. Dowbor, L. (2008a). A organização de iniciativas locais. W: A. Martins (red.), Desafios da economia solidária (s. 59–84). São Paulo: Instituto Paulo Freire.
  10. Dowbor, L. (2008b). O que é poder local? São Paulo. Maszynopis. Pobrane 1 marca 2016, z: http://dowbor.org/08podlocal.doc
  11. Dowbor, L. (2009a). Demokracja ekonomiczna: alternatywne rozwiązania w sferze zarządzania społecznego. Warszawa: Instytut Wydawniczy Książka i Prasa.
  12. Dowbor, L. (2009b). Educação e desenvolvimento local. W: J. Mafra, J. E. Romão, A. C. Scocuglia, M. Gadotti (red.), Globalização, Educação e Movimentos Sociais. 40 anos da Pedagogia do Oprimido (s. 22–36). São Paulo: Instituto Paulo Freire.
  13. Dowbor, L. (2015a). A Economia da Família. Psicologia USP, 26(1), 15–26. http://dx.doi.org/10.1590/0103-6564D20140007
  14. Dowbor, L. (2015b). O pão nosso: Processos produtivos no Brasil. São Paulo: Fundação Perseu Abramo.
  15. Grupo de Trabalho de Economia Solidária para o Fórum Social Mundial. (2008). Economia solidária, fundamento de uma globalização humanizadora. W: A. Martins (org.), Desafios da economia solidária (s. 107–127). São Paulo: Instituto Paulo Freire.
  16. Freire, P. (1983). Extensão ou Comunicação. Rio de Janeiro: Paz e Terra. Pobrane 1 marca 2016, z: http://forumeja.org.br/files/Extensao_ou_Comunicacao1.pdf
  17. Freire, P. (1992). Pedagogia da Esperança. Rio de Janeiro: Paz e Terra. Pobrane 1 marca 2016, z: http://www.dhnet.org.br/direitos/militantes/paulofreire/paulo_freire_pedagogia_da_esperanca.pdf
  18. Freire, P. (1998). Education for Critical Consciousness. New York, NY: Continuum.
  19. Freire, P. (2001). Política e Educação. São Paulo: Cortez. Pobrane 1 marca 2016, z: http://www.dhnet.org.br/direitos/militantes/paulofreire/paulo_freire_politica_e_educacao.pdf
  20. Martins, A. (2008). De oportunidades e desafios. W: A. Martins (red.), Desafios da economia solidária (s. 7–17). São Paulo: Instituto Paulo Freire.
  21. Gadotti, M. (2009a). Economia solidária como práxis pedagógica. São Paulo: Instituto Paulo Freire.
  22. Gadotti, M. (2009b). Educação de Adultos como Direto Humano. São Paulo: Instituto Paulo Freire.
  23. Gadotti, M. (2010). Qualidade na educação: Uma nova abordagem. São Paulo: Instituto Paulo Freire.
  24. Gadotti, M. (2012). Educar para a sustentabilidade. São Paulo: Instituto Paulo Freire.
  25. Giroux, H. A. (2001). Theory and Resistance in Education: Towards a Pedagogy for the Opposition. Westport, CT: Bergin & Garvey.
  26. McLaren, P. (2000). Che Guevara, Paulo Freire, and the Pedagogy of Revolution. Lanham, MD: Rowman & Littlefield.
  27. Oxfam. (2016, 18 stycznia). An economy for the 1%. Oxford: Oxfam. Pobrane 1 marca 2016, z: http://www.oxfam.org/sites/www.oxfam.org/files/file_attachments/bp-210-economy-one-percent-tax-havens-180116-en_0.pdf
  28. Raimbeau, C. (2008). Ocupar, resistir e produzir. W: A. Martins (red.), Desafios da economia solidária (s. 95–106). São Paulo: Instituto Paulo Freire.
  29. Ratter, H. (2008). Economia solidária – por quê? W: A. Martins (red.), Desafios da economia solidária (s. 53–58). São Paulo: Instituto Paulo Freire.
  30. Reintjes, C. (2008). Outra economia, além do capital. W: A. Martins (red.), Desafios da economia solidária (s. 85–91). São Paulo: Instituto Paulo Freire.
  31. Schütz, R. (2008). Economia Popular Solidária: novos horizontes para a educação popular? W: A. Martins (red.), Desafios da economia solidária (s. 19–43). São Paulo: Instituto Paulo Freire.
  32. Stańczyk, P. (2016). Pedagogika radykalna Paulo Freire wobec różnic społecznych: rzecz o edukacji ludowej. Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja, 19(1), 37–51. Pobrane z: http://terazniejszosc.dsw.edu.pl/fileadmin/user_upload/wydawnictwo/TCE/2016_73_2.pdf
  33. Streck, D. R. (2009). Uma pedagogia em movimento: os movimentos sociais na obra de Paulo Freire. W: J. Mafra, J. E. Romão, A. C. Scocuglia, M. Gadotti (red.), Globalização, Educação e Movimentos Sociais: 40 anos da Pedagogia do Oprimido (s. 63–72). São Paulo: Instituto Paulo Freire.
  34. Teodoro, A. (2009). Crítica e utopística: contributos para uma agenda política educacional cosmopolitana. W: J. Mafra, J. E. Romão, A. C. Scocuglia, M. Gadotti (red.), Globalização, Educação e Movimentos Sociais: 40 anos da Pedagogia do Oprimido (s. 13–21). São Paulo: Instituto Paulo Freire.
  35. Zamojski, P. (2014). Od demaskacji ku budowaniu: po-krytyczna perspektywa badań pedagogicznych. Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja, 17(3), 7–22. Pobrane z: http://terazniejszosc.dsw.edu.pl/fileadmin/user_upload/wydawnictwo/TCE/2014_67_1.pdf