Treść głównego artykułu

Abstrakt

Punktem wyjścia dla rozważań zaprezentowanych w tekście są trzy założenia. Pierwsze z nich oparte jest na przekonaniu, że kultura przesądza o wszystkim – o rozwoju społeczeństw, o jakości życia ludzi, drugie zaś związane jest z twierdzeniem, iż edukacja jest lustrem kultury. Problemy kultury są więc jednocześnie problemami edukacji oraz edukacja jest zawsze praktyczną realizacją jakiejś wizji (modelu rozwoju) kultury. Trzecie założenie związane jest z istotą pedagogiki jako dyscypliny, której specyfika i przedmiot badań stają się swoistym rodzajem szans i możliwości zarówno na rozumienie złożonych uwarunkowań różnorodnych przejawów kryzysu kultury i wychowania, jak i na ich przezwyciężanie. Taką szansą jest w moim przekonaniu narracyjność pedagogiki oraz pedagogiczne badania narracyjne.

Słowa kluczowe

crisis of culture discursivity engagement narrativity and narratives dyskursywność kryzys kultury narracyjność i narracje zaangażowanie

Szczegóły artykułu

Jak cytować
Nowak-Dziemianowicz, M. (2013). Narracyjne możliwości pedagogiki a kryzys kultury i wychowania. Forum Oświatowe, 25(3(50), 35–60. Pobrano z http://forumoswiatowe.pl/index.php/czasopismo/article/view/151

Referencje

  1. Bokszański, Z. (1995). Tożsamość aktora społecznego a zmiana społeczna. Studia Socjologiczne, 3–4.
  2. Bruner, J. S. (1990). Życie jako narracja. Kwartalnik Pedagogiczny, 4, 3–17.
  3. Demetrio, D. (2000). Autobiografia: terapeutyczny wymiar pisania o sobie. Kraków: Impuls.
  4. Denzin, N., Lincoln, Y. (2009). Metody badań jakościowych (Tom 2). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
  5. Dryll, E., Cierpka, A. (red.). (2004). Narracja: koncepcje i badania psychologiczne. Warszawa: Wydawnictwa Instytutu Psychologii PAN.
  6. Duszak, A., Fairclough, N. (red). (2008). Krytyczna analiza dyskursu: interdyscyplinarne podejście do komunikacji społecznej. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych „Universitas”.
  7. Eckartsberg, R. (red.). (1986). Life-World Experience: Existential-Phenomenological Research Approaches in Psychology. Washington, DC: University Press of America.
  8. Fayard, P. (1989). Solidarność: analiza ruchu społecznego 1980–1981. Warszawa: Wydawnictwo Europa.
  9. Foucault, M. (2002). Archeologia wiedzy. Warszawa: De Agostini ; „Altaya”.
  10. Giza-Poleszczuk, A. (1991). Życie jako opowieść: analiza materiałów autobiograficznych w perspektywie socjologii wiedzy. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.
  11. Loch, C. H. (1999/2006). Lebenslauf als antroplogischer Grunbergriff einer bigraphischen Erziehungstheorie. W: H.-H. Krüger, W. Marotzki (red.), Handbuch erziehungswissenschaftliche Biographieforschung (s. 71–89). Wiesbaden: VS Verlag für Sozialwissenschaften. Doi: 10.1007/978-3-531-90010-0_5
  12. Marotzki, W. (1999/2006). Forschungsmethoden und -methodologie der Erziehungswissenschaftlichen Biographieforschung. W: H.-H. Krüger, W. Marotzki (red.), Handbuch erziehungswissenschaftliche Biographieforschung (s. 111–135). Wiesbaden: VS Verlag für Sozialwissenschaften. Doi: 10.1007/978-3-531-90010-0_7
  13. Nowak-Dziemianowicz, M. (2006). Doświadczenia rodzinne w narracjach: interpretacje sensów i znaczeń (Wyd. 2). Wrocław: Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej Edukacji TWP.
  14. Nowak-Dziemianowicz, M. (2011). Pedagogika dyskursywna: nadzieje i możliwości. W: M. Nowak-Dzieminowicz, P. Rudnicki (red.), Pedagogika: zakorzenienie i transgresja (s. 315–345). Wrocław: Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej.
  15. Nowak-Dziemianowicz, M. (2012). Edukacja i wychowanie w dyskursie nauki i codzienności. Kraków: Impuls.
  16. Nussbaum, M. C. (2001). The Fragility of Goodness: Luck and Ethics in Greek Tragedy and Philosophy. Cambridge: Cambridge University Press.
  17. Polkinghorne, D. (1983). Methodology for the Human Sciences. System of Inquiry. New York, NY: State University of New York Press.
  18. Prawda, M. (1989). Biograficzne odtwarzanie rzeczywistości. Studia Socjologiczne, 115(4), 81–98.
  19. Rabinow, P., Sullivan, W. M. (red.). (1979). Interpretative Social Sciences: A Reader. Berkeley, CA: University of California Press.
  20. Reut, M. (w druku). Sokratejskie pytanie, wyobraźnia narracyjna i światowe obywatelstwo [wprowadzenie]. W: M. Nussbaum, Not for Profit. Why Democracy Needs the Humanities.
  21. Ricoeur, P. (1981). The Model of the Text: Meaningful Action Considered as a Text. W: J. B. Thompson (red.), Hermeneutics and the Human Science: essays on language, action, and interpretation. Cambridge: Cambridge University Press.
  22. Ricoeur, P. (1989). Język, tekst, interpretacja: wybór pism. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy.
  23. Riessman, C. K. (2000). Analisys of Personal Narratives. Boston, MA: Boston University.
  24. Rokuszewska-Pawełek, A., Czyżewski, M., Piotrowski, A. (red.). (1997). Biografia a tożsamość narodowa (Wyd. 2). Łódź: Katedra Socjologii Kultury Uniwersytetu Łódzkiego.
  25. Rosner, K. (2004). Narracja jako pojęcie filozofii współczesnej (Tom 1). W: W. Bolecki, L. Nycz (red.), Narracja i tożsamość. Warszawa: Instytut Badań Literackich PAN.
  26. Schütze, F. (1997). Trajektorie cierpienia jako przedmiot badań socjologii interpretacji. Studia Socjologiczne, 1, 11–57.
  27. Trzebiński, J. (red.). (2002). Narracja jako sposób rozumienia świata. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.
  28. Urbaniak-Zając, D. (2005). Pedagogiczna perspektywa w badaniach narracyjno-biograficznych. W: L. Koczanowicz, R. Nahirny, R. Włodarczyk (red.), Narracje – (auto)biografia – etyka (s. 115–127). Wrocław: Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej Edukacji TWP.
  29. Vattimo, E. (2006). Społeczeństwo przejrzyste. Wrocław: Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej Edukacji.
  30. Wolniewicz, B. (2003). O filozofii i Wittgensteinie. W: B. Wolniewicz, Filozofia i wartości (Tom 3, s. 97–102). Warszawa: Wydział Filozofii i Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego.