Treść głównego artykułu

Abstrakt

Szczegóły artykułu

Jak cytować
Duraj-Nowakowa, K. (2010). Podejścia /paradygmaty w dydaktyce metodologii pedagogiki. Forum Oświatowe, 22(2(43), 123–142. Pobrano z http://forumoswiatowe.pl/index.php/czasopismo/article/view/239

Referencje

  1. Ayer, A. J. (2003). Filozofia XX w. (T. Basznia, tłum.). Warszawa: PWN.
  2. Duraj-Nowakowa, K. (1989). Kształtowanie gotowości zawodowej studentów. Kraków: WSP.
  3. Duraj-Nowakowa, K. (1979). Modelowanie systemowe w pedagogice. Kraków: WSP.
  4. Duraj-Nowakowa, K. (2009). Pedagogika społeczna: między integracją a dezintegracją. Rzeszów: Wyd. UR.
  5. Duraj-Nowakowa, K. (2008). Podejścia całościowe do pedagogiki: wybór. Rzeszów: Wyd. UR.
  6. Duraj-Nowakowa, K. (1996). Procedura modelowania systemowego w dydaktyce. Kraków: WE.
  7. Duraj-Nowakowa, K. (1981). Samookreślenie zawodowe studentów kierunków nauczycielskich. Katowice: Wyd. UŚ.
  8. Duraj-Nowakowa, K. (2003). Studiowanie literatury przedmiotu (wyd. 2). Kraków: Wyd. UJ.
  9. Duraj-Nowakowa, K. (1992). Teoria systemów a pedagogika. Kraków: WSP.
  10. Duraj-Nowakowa, K. (2005). Źródła podejść do pedagogiki: zarys problemów. Kielce: Wyd. ŚSW.
  11. Duraj-Nowakowa, K. (red.). (2006). Integrowanie komponentów dydaktyki szkoły wyższej pedeutologii. Studia Pedagogiczne AŚ, 16.
  12. Duraj-Nowakowa, K. (red.). (2003). Modernizowanie pedeutologii akademickiej. Kielce: Wyd. KTN.
  13. Fleischer, M. (2002). Teoria kultury i komunikacji: systemowe i ewolucyjne podstawy. Wrocław: Wyd. DSWE TWP.
  14. Gajdamowicz, H., Bilski, D., Szmidt, K. J. (red.). (2002). Granice autonomii teorii i praktyki edukacyjnej (t. 1). Łódź: Wyd. UŁ.
  15. Gajdamowicz, H., Bilski, D., Szmidt, K. J. (red.). (2002). Granice autonomii teorii i praktyki edukacyjnej (t. 2). Łódź: Wyd. WSHE.
  16. Gnitecki, J. (2006). Wstęp do ogólnej metodologii badań w naukach pedagogicznych (t. 1). Poznań: WN UAM.
  17. Giorgi, A. (2002). Psychologia jako nauka empiryczna uprawiana z ludzkiej perspektywy: podejście fenomenologiczne (S. Zabielski, tłum.). Białystok: Wyd. „Trans Humana”.
  18. Hejnicka-Bezwińska, T. (1997). Tożsamość pedagogiki: od ortodoksji ku heterogeniczności. Warszawa: Wyd. 69.
  19. Hejnicka-Bezwińska, T. (red.). (2003). Problemy, antynomie, dylematy i kontrowersje myśleniu o pedagogice i edukacji. Bydgoszcz: Wyd. AB.
  20. Kaczyńska, W. (1992). Przedzałożeniowość myślenia i postępowania pedagogicznego. Warszawa: Wyd. UW.
  21. Kawula, S. (1998). Pedagogika rodziny: obszary i panorama problematyki. Toruń: Wyd. Adam Marszałek.
  22. Krajewski, W. (red.). (1996). Słownik pojęć filozoficznych. Warszawa: Scholar.
  23. Kubinowski, D., Nowak, M. (red.). (2006). Metodologia pedagogiki zorientowanej teoretycznie. Kraków: Impuls.
  24. Kuhn, T. S. (1968). Struktura rewolucji naukowych (wyd. 2, S. Amsterdamski, tłum.). Warszawa: PWN.
  25. Kwieciński, Z. (1997). Podręcznik badań jakościowych. Toruń: Wyd. UMK.
  26. Legowicz, J. (1983). Zarys historii filozofii: elementy doksografii. Warszawa: WP.
  27. Mazur, B. (1975). Metoda modelowania probabilistycznego. Warszawa: Wyd. UW.
  28. Popper, K. R. (1999). Społeczeństwo otwarte i jego wrogowie (t. 1, A. Malinowski, tłum.). Warszawa: WN PWN.
  29. Vesey, G., Foulkes, P. (1997). Filozofia: słownik encyklopedyczny. Warszawa: Wyd. „Rtw”.